De informatie hieronder maakt deel uit van een reeks van acht pagina's die ook afzonderlijk gelezen kunnen worden. Ze vormen een samenvatting van en aanvulling op de antwoorden die EZK gaf naar aanleiding van een webinar over kernenergie. Hoe wij bij onze aanvullingen te werk zijn gegaan vindt u in de algemene inleiding, die u ook de weg wijst naar de overige pagina's. De titel die u nu ziet, toont welke vraag hieronder centraal staat. Gaat het om meerdere vragen, dan splitsen we dat hieronder verder uit.

Kernenergie is een onuitputtelijke bron, mits we het juiste reactorpark bouwen

Op het eerste gezicht lijkt deze uitspraak vreemd. Kernenergie verbruikt toch brandstof, en die is op aarde toch per definitie eindig? Dat is natuurlijk zo, maar met verstandig beleid kunnen we, als we dat zouden willen, de hele wereldbevolking, tot het moment dat over miljarden jaren de aarde wordt opgeslokt door de uitdijende zon, van ruimschoots voldoende schone energie voorzien, al zouden we al die energie volledig uit kernenergie willen halen.

Hoe is dit mogelijk? Een getal dat vaak wordt genoemd stelt dat er op basis van nu bekende, winbare voorraden, nog voor ongeveer honderd jaar uranium is. Echter, dat getal is gebaseerd op de huidige marktprijs van uranium, en gaat uit van de huidige reactoren. Beide kunnen veranderen, waardoor de prognoses ingrijpend veranderen. Als de huidige prijs van uranium ongeveer verdriedubbelt, wordt het ineens economisch interessant om uranium uit zeewater te winnen. Dan kunnen we, ook met de huidige reactoren, al duizenden jaren verder met de nu bekende voorraad.

In zijn boek ‘Sustainable Energy Without the Hot Air’ liet de Britse professor David MacKay al in 2009 zien wat een enorme sprong de ‘sustainability’ van kernenergie maakt (het Engelse woord betekent ‘volhoudbaarheid’ wat relevanter is dan ons nogal vage ‘duurzaamheid’) als we van zogenaamde ‘fast reactors’ gebruik gaan maken. In MacKay’s boek is de combinatie van uranium in zeewater + snelle reactoren de eerste technologie waarmee voldoende schone energie voor de mensheid kan worden opgewekt.² Maar de mogelijkheden zijn groter dan die door MacKay worden genoemd. Voor een mooier en vollediger overzicht verwijzen wij naar de website ‘What is nuclear’, van Nick Touran.³

Een optie die nu al snel dichterbij komt is het beter benutten van de nucleaire brandstof. Want in eenmaal gebruikte splijtstof, het materiaal dat we nu gewoontegetrouw als ‘kernafval’ aanduiden, is nog enorm veel energie aanwezig. Deze energie benutten betekent een forse reductie van de materiaalvraag: energie winnen uit radioactief afval kan op termijn het ‘langlevende’ afval elimineren en kernenergie naar volledig gebruik van de energie uit het gedolven metaal brengen, op termijn mogelijk het honderdvoudige van wat er nu uit wordt gehaald. Het Nederlandse bedrijf Thorizon is bezig een reactor te ontwikkelen die dit kan, en heeft hiervoor onlangs €10 miljoen gekregen van de Franse staat. Als stichting schreven we hierover een memo voor de Tweede Kamer.⁴